In 1995-1996 heb ik, voor mij opleiding Tropische landbouw, stage gelopen in India en Nepal. De stageopdracht stelde niet zo veel voor wat mij de gelegenheid gaf een goed om mij heen te kijken. Het Hindoeïsme snapte ik niet zo erg, het Boeddhisme des te meer. Hier begon het...

Mijn motivatie

Terug in Nederland ben ik meerdere 11-daagse Vipassana retraites, en een Zen retraite, gaan volgen. Breth en John werden mijn Kum-nye leraren en 2002 opende ik Dharma-Lotus. Ik ging de Pali-canon lezen en ontdekte wat het Boeddhisme is, ging westerse leraren lezen en ontdekte wat Boeddhisme niet is. Er werd dus heel veel beweerd over de persoon Gautama de Boeddha, over de Dharma en over onderwerpen als mindfulness, karma, Reïncarnatie of verlichting die pertinent niet klopte. 

Er zijn 3 grote stromingen in het Boeddhisme, Theravada, Mahayana (inclusief Zen) en Vajrayana (inclusief Tibetaans Boeddhisme). Ik voel mij tot geen van de 3 sterk aangetrokken omdat het alle drie interpretaties zijn van de oorspronkelijke Dharma. Deze Dharma is geen religie, geloof of zelfs filosofie maar is het bedrijven van wetenschap. En wetenschap moet je niet gaan interpreteren.
Gautama de Boeddha én zijn naaste leerlingen waren geïnteresseerd in het lijden van de mens, wat dit lijden precies is en hoe dit lijden is te stoppen. Zij ontdekte dat de natuur luistert naar de natuurwetten zoals

• al het geconditioneerde is veranderlijk
• al het geconditioneerde is afhankelijk
• alles heeft een oorzaak en is op zichzelf een gevolg
• etc...

De mens luistert echter bijzonder slecht naar deze natuurwetten, en leeft volgens andere regels:

• ik wil dat dit veranderd en dat blijft zoals het is
• ik ben onafhankelijk, zelfstandig en laat mij niet beïnvloeden
• dinges staan op zichzelf
• etc...

E zo ontstaat lijden. Gautama de Boeddha en consorten bleven, middels meditatie en mindfulness, onderzoeken welke processen in het lichaam verantwoordelijk zijn en kwamen uit bij het bewustzijn en de geest. Datgene ze hierover beschreven, en wat in de Pali-canon is terecht gekomen, werd door Gautama de Boeddha gezien als de leer én de leraar na zijn dood. En zo geschiedde. Na zijn dood werd er niet een nieuwe leider aangesteld, de Dharma was voldoende. Voor mij zijn  Theravada, Mahayana en Vajrayana didactische modellen waarbij de Theravada het dichts bij de Dharma is gebleven en Vajrayana weinig nog met de oorspronkelijke leer van doen heeft. Ik richt mij dus voornamelijk op de Pali canon.

Dharma-Lotus en Ekãyano

In 2004 gaf ik mijn eerste 11-daagse Vipassana retraite en daarvan heb ik er nu tientallen gegeven in 4 verschillende landen en vanaf 2023 geven we op ons eigen retraitecentrum Ekãyano ook de 22-daagse Vipassana retraites. In januari gaan we altijd een maand naar India en Nepal voor de Boeddhistische pelgrimage: "In de Voetsporen v/d Boeddha" waarbij we langs de belangrijkste plaatsen uit het leven van Gautama de Boeddha gaan. Dit vind ik het mooist, een groep mensen een langer periode begeleiden middels meditatie en mindfulness, uitleg en lezingen. En dan niet vanuit eigen interpretatie, maar vanuit de meest oorspronkelijke leer en die zo helder en duidelijk mogelijk overbrengen.

En daarom schrijf ik een wiki vol en daarom maak ik deze filmpjes. Want er wordt al genoeg onzin over het Boeddhisme geschreven...